 |
| Robin Adams - Magdalena Anna Hofmann |
Wozzeck, Opera Ballet Vlaanderen, Gent.
di Giovanni Zambito - La rappresentazione di Wozzeck proposta questa sera all’Opera di Gand conferma l’alto livello artistico e intellettuale della stagione dell’Opera Ballet Vlaanderen. L’opera di Alban Berg, tra i capolavori indiscussi del Novecento musicale, è stata affrontata con rigore e intensità, in un allestimento che ha saputo unire fedeltà al testo e forza espressiva.
La direzione musicale di Alejo Pérez è stata uno dei fulcri dell’esecuzione. Il maestro ha saputo far emergere la tensione strutturale e la raffinatezza timbrica della partitura bergiana, mantenendo un equilibrio mirabile tra le componenti liriche, tragiche e sperimentali. L’orchestra ha risposto con precisione e partecipazione emotiva, restituendo al pubblico tutta la densità espressiva dell’opera.
La regia di Johan Simons ha mostrato una comprensione profonda del testo di Büchner e della partitura di Berg. Simons, al suo primo confronto con Wozzeck, ha scelto un approccio analitico, valorizzando la frammentazione narrativa e costruendo una messinscena asciutta, visivamente essenziale, ma carica di tensione psicologica. La sua capacità di dirigere gli attori-cantanti si è tradotta in interpretazioni coinvolgenti e coerenti, che hanno dato voce alla discesa negli abissi della coscienza del protagonista.
 |
| Robin Adams |
La prova del cast è stata di alto livello. Il baritono Robin Adams nel ruolo del titolo ha offerto un Wozzeck tormentato e umano, vocalmente solido e scenicamente credibile. Altrettanto convincente Magdalena Anna Hofmann (Marie), capace di fondere lirismo e disperazione con grande naturalezza.
Di particolare impatto il finale, con le ultime parole “Hopp, hopp!” affidate al bambino, che risuonano come un monito silenzioso e devastante. L’effetto complessivo è stato quello di un’opera che, a distanza di oltre un secolo, conserva intatta la sua capacità di interrogare il presente, con una forza emotiva e politica raramente eguagliata.
In conclusione, una serata di grande teatro musicale: lucida, intensa e profondamente toccante.
In het Nederlands.
Wozzeck, Opera Ballet Vlaanderen, Gent.
De opvoering van Wozzeck vanavond in de Opera van Gent bevestigt het hoge artistieke en intellectuele niveau van het seizoen van Opera Ballet Vlaanderen. Alban Bergs werk, een van de onbetwiste meesterwerken van de twintigste-eeuwse muziek, werd benaderd met strengheid en intensiteit, in een enscenering die trouw aan de tekst wist te combineren met een sterke expressieve kracht.
De muzikale leiding van Alejo Pérez vormde een van de pijlers van de uitvoering. De dirigent wist de structurele spanning en de timbrale verfijning van Bergs partituur tot uiting te brengen, waarbij hij een bewonderenswaardig evenwicht bewaarde tussen lyrische, tragische en experimentele elementen. Het orkest reageerde met precisie en emotionele betrokkenheid, en bracht de expressieve rijkdom van het werk ten volle over op het publiek.
De regie van Johan Simons getuigde van een diep inzicht in zowel Büchners tekst als Bergs muziek. Simons, die zich voor het eerst aan Wozzeck waagde, koos voor een analytische benadering, waarbij hij de narratieve fragmentatie benadrukte en een sobere, visueel essentiële maar psychologisch geladen mise-en-scène creëerde. Zijn vermogen om zangers-acteurs te leiden resulteerde in meeslepende en consistente vertolkingen die de afdaling in de afgrond van Wozzecks bewustzijn tot leven brachten.
 |
| Robin Adams - Magdalena Anna Hofmann |
De prestaties van de cast waren van hoog niveau. De bariton Robin Adams in de titelrol bracht een getormenteerde en menselijke Wozzeck, vocaal solide en scenisch geloofwaardig. Even overtuigend was Marie (Magdalena Anna Hofmann) die lyriek en wanhoop op natuurlijke wijze wist te verenigen.
Het slot was bijzonder aangrijpend: de laatste woorden “Hopp, hopp!”, toevertrouwd aan het kind, klonken als een stille, verwoestende waarschuwing. Het geheel liet de indruk na van een werk dat, meer dan een eeuw na zijn creatie, niets van zijn vermogen verloren heeft om het heden te bevragen, met een emotionele en politieke kracht die zelden haar gelijke kent.
 |
| Robin Adams - Lotte Verstaen (Margret) |
Kortom, een avond van groot muziektheater: helder, intens en diep ontroerend.
Foto di Annemie Augustijns
